Որսակից

adj.

Կցորդ՝ ընկեր՝ բաժանորդ որսոյ. յն. լոկ μέτοχος, κοινωνός particeps, socius.

Ակնարկէին որսակցացն ի միւս նաւն՝ գալ օգնել նոցա։ Զորդիսն զեբեթեայ՝ որ էին որսակիցք սիմովնի. (Ղկ. ՟Ե. 7. 10։)