Ուրուշ

s.

(որպէս թէ՝ ուրն ուշոյ) Բո՛ւն ուշ, խելք.

Զամենեսին կամի առ ինքն ամփոփել, ի պատիրս արկանել, զուշ եւ զուրուշ մոգել». իբր ռմկ. ուշը մուշը, խելք եւ միտքը. (յն. լոկ, յինքն քարշել) (Ոսկ. եբր. ՟Ի՟Ը։)