adj.

detesting malice or iniquity, benign, perfectly good, virtuous.

adj.

μισοπόνηρος nequitiae osor. Ատեցօղ զչար. բարեսէր. առաքինի.

Վասն ոնեայ քահանայապետի բարեպաշտ չարատեաց սրբութեանն։ Ծուրացիքն չարատեացք առաւել եւս հանդերձեցին զնոսա. (՟Բ. Մակ. ՟Գ. 1։ ՟Դ. 49։)

Չարատեաց եւ առաքինասէր միշտ վարելով բնութեամբ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Յայտյանդիման երեւէր՝ թէ չարատեաց է. (Վեցօր. ՟Ա։)

Յաղագս չարատեաց բարուցն դեղակուր եղեալ մեռանի յանաստուածից ոմանց։ Վստահանալով՝ թէ ոչ ունի ակն չարատեաց. (Վրդն. պտմ. եւ Վրդն. սղ.։)

Այր չարատեաց է նա ... զի՞նչ է ատել զչարն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)