cf. Պարզ.
ἀπλοῦς simplex. Պարզ անխառն. անյօդ.
Անսկզբնական զօրութիւն ... պարզանկանն եւ անշարժական միապէս (Ագաթ.։)
Պարզականն եւ անմարմինն եկն եմուտ ընդ ապականացու մարմնով։ Ոչ մարմնական ծննդեան նման, զի է աննիւթ եւ պարզական։ Ոչ ինչ յառաջ քան զնա անմարմնական եւ պարզական։ Ճ. (՟Գ.։ Շ. խոստ.։ Սեբեր. ՟Ա։)
Որդին ոչ ի չորիցն հիւթոց, այլ ի պարզական եւ ի սուղական բնութենէ։ Յաննիւթէն աննիւթականք, եւ պարզականք ի պարզագունէն. (Եղնիկ Շ. հրեշտ.։)
Անկիր բնութեան պարզականին. (Յիշատ.։)
Կամ ἀπλοτικός simplificativus. որպէս Պարզ կացուցիչ. վերածիչ ի պարզութիւն.
Զորս նայն որպէս արժան է հայեցեալսն՝ նոյնօրինակ ձգտեցուցանէ, եւ միաւորէ՝ ըստ պարզողականի ինքեան միաւորութեան. (Դիոն. երկն.։)
Պարզական. ա. Դիւրին. դիւրիմաց.
Եւզի ոտիւք է պարզական, եւ ոչ բանիւ անչափական. (Շ. խոստ.։)