poet;
philosopher.
ՊՈՒԵՏԷՍ ՊՈՒԵՏԻԿՈՍ. որ եւ ՊՈՒԷՏ. Բառ յն. ποιητής poeta. (գրի եւ ՊՒԵՏԷՍ, ՊՒԷՏԷՍ, ՊՒԷՏԻԿՈՍ). Բանաստեղծ. բանահիւս. քերթող. կերտող, չափաբան. պէյիտ գրօղ, խօսօղ, երգօղ.
Դինարքոս պւետէս, ոչ հռետորն։ Կինեթոն ղակեդմոնացի պւէտէս։ Ստիսեքորոս պւետէս։ Պանիասոս պւետէս։ Սափփով եւ աղկէոս պւետեայք. (Եւս. քր. ՟Բ. ստէպ։)
Ոչ իմաստութեամբ պւետէից ավետարանեցի ես ձեզ. (Եփր. ՟ա. կոր.։)
Զուր են առասպելքն պւետիկոսին. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Որպէս ոք ուստեք ի պւետիկոսացն ասաց զճշմարիտն, կրթութիւն գործոյ օգտակար է. (Նախ. գծ.։)
Տաղասացութիւնս գովասանական առնել ըստ սովորութեան պուետիկոսաց. (Մագ. ՟Ծ՟Դ։)
Լայնաբար՝ որպէս իմաստասէր, կամ իմաստուն.
Զոր պուետիկոս կոչեն, որ է փիլիսոփայ, թարգմանի էակաց իսկից դիտող. (Վանակ. հց.։)
Զայս՝ պուետիկոս ոմն բարեշնորհ՝ արգահատէր ընդ սողոմոնի. (Նար. ՟Խ՟Զ։)
Պորփիւրիոս պուետէս. (Վրդն. պտմ.։)
Առ նոսա լցաւ իմաստնոյն պուետիկոսի բան հաւատարիմ. (Յհ. կթ.։)