hy    |   fr

Ջնջիչ

s.

effacer;
expiator.

adj.

Որջնջէ. ջնջօղ. քաւիչ.

Ապաշխարութիւն՝ անօրէնութեան ջնջնչ. (Մաշկ.։)

Եւ մարմինն՝ ունելով յինքեան զանչարչարելի բանն՝ ջնջիչ տկարութե մերոյ (կամ իւրոյ). (Շ. թղթ. յԱթանասէ։)

Ո՞է ջնջիչ անօրէնութեանց, եթէ ոչ բարձիչ. (Սանահն.։)