adj.

Կարկաջօղ իբրեւ զսահմանս. կարկանջոս. սէլի պէս ձան հանօղ.

Առու մի սահանակարկաջ։ Ի գլխոյ լերին իջանեն գետք սահանակարկաջք. (Արծր. ՟Դ. 12։ ՟Է. 6։)