deacon;
servant, minister;
աւագ —, archdeacon.
διάκονος diaconus, minister, famulus λειτουργός minister ecclesiae, vel sacrorum. (որպէս թէ սարկ, եւ սաքր, իցեն լծորդ). գրի եւ ՍԱՐԿԱՒԱՐԳ. ՍԱՐԳԱՒԱՐԳ. (որպէս թէ մատռուակօղ սարկարանի. սպասարկում կամ մատռուարկ աւագ. կայ եւ պրս. սէրտէ, մատռուակ եւ բաժակ. իսկ սէրգեար, աւագն ծառայից. սէրիքեար ՝ վերակացու գործոյ. Պաշտոնեայ. սպասահարկու՝ մանաւանդ ի վերայ սեղանոյ. սպասաւոր եկեղեցւոյ՝ որ անընդմիջապէս սպաս տանի քահանայի կամ եպիսկոպոսի. մանաւանդ ի սուրբ պատարագին. յն. տիագօնօս. ար. ղիմմաս, տիյագ. Ընդհանուր առմամբ դուն ուրեք ասի,
Յետ ընկողմանելոյ հացկերութանց (այսինքն բազմելոյ կոչնականացն՝) կալ սարկաւագացն յօրինաւ որ զարդու առ ի սպաս պաշտամանն պատրաստս։ (Փիլ. տեսական.։)
Արար ասէ զհրեշտակս իւր հոգիս, եւ զսարկաւագունս իւր ի հուր կիզելոյ. (Միխ. ասոր.։ Ոսկիփոր.։)
Այլ ստէպ ասի վասն պաշտօնէից եկեղեցւոյ.
Եպիսկոպոսակցօք, եւ սարկաւագօք։ Սարկաւագունք լինիցին միոյ կնոջ արք. (Փիլիպ. ՟Ա. 1։ ՟Ա. Տիմ. ՟Գ. 8. 12։)
Եպիսկոպոս տեսուչ լսի, եւ սարկաւարգ սպասաւոր։ Պաշտօնեայ՝ զսարկաւագունս կոչէ. (Ոսկ. փիլիպ.։ Մաքս. ի դիոն.։)
Ձեռնադրեաց զնա կէսսարկաւագի (այսինքն կիսասարկաւագ), եւ զկնի սակաւ աւուրց սարկաւագ. (Ճ. ՟Բ.։)
Սարկաւագք ... գրակարգացք. (Մխ. այրիվ.։)
Նշանակէ սարկաւարգն քահանային՝ վասն ամենեցուն զաղօթսն մատուցանել։ Հրաման ետ սարկաւարգացն երգել։ Սարկաւարգաց եւ պաշտօնէից եւ սաղմոսողաց եւ ընթերցողաց. (Ոսկ . հռ։ Ոսկիփոր.։ Ճ. ՟Ժ.։)
Առ կրկին առմունս բերի ասելն վասն քրիստոսի.
Վասն քո սարկաւագ եղեւ յայնժամ, մինչ զգեցաւ ղենջակ, եւ լուաց զոտս աշակերտացն. (Վրք. հց. ՟Բ։)
ՏԱԼԻԹԱՅ ՍԱՐԿԱՒԱԳ. cf. ՏԱԼԻԹԱՅ