cf. Սեբինէ.
ՍԵԲԵՆԻ կամ ՍԵՒՆԻ ՍԵԲԻՆ ՍԵԲԻՆԵԱՅ ՍԵԲԻՆԷ. Բառ յն. սէվէնիօն. σεβένιον palmae involucrum, palmula. Ճիւղ եւ տերեւ կամ ծագ ոստաց արմաւենւոյ, եւ հիւսեալն յայնմանէ.
Գտի այր մի ծեր ոմն, սեբենի կողոբ զգեցեալ։ Ունէր զգեցեալ նա սեւի, որ է հիւսեալ տերեւ արմաւենոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ. եւ ՟Ը։)
Մի դներ հանդերձ ներքոյ քո, այլ՝ խոտ եւ սեբին, որպէս աբբայ արսենիոս։ Կապերտս ադանէին, եւ սեբինէս. (Վրք. հց. ձ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սեբենի | սեբենիք |
| accusatif | սեբենի | սեբենիս |
| génitif | սեբենի | սեբենեաց |
| locatif | սեբենւոյ | սեբենիս |
| datif | սեբենւոյ | սեբենեաց |
| ablatif | սեբենւոյ | սեբենեաց |
| instrumental | սեբենեաւ | սեբենեաւք |