cf. Սնափառիմ.
ՍՆԱՓԱՌԵՄ ՍՆԱՓԱՌԻՄ. Սնապարծիլ. ամբարհաւաճել. բարձրամտիլ. սիրել զսնոտի փառս.
Լռեա պիոնիէ, եւ մի սնափառեր. (յն. մի սնավաստակ լինիր). Ճ. ՟Գ.։
Սկսաւ փոփոխումն առնել հանդերձիցն, եւ հպարտանալ եւ սնափառել. (ՃՃ.։)
Եւ ոչ հանդերձիւք սնափառել. (Եփր. պհ. կամ Մանդ. ՟Գ։)
Կամեցեալ սնափառիլ, եթէ սրբազանեալ յերկինս վերացաւ։ Այլ եւ սոքա կեմեցեալ սնափառիլ, եւ ցուցանել՝ եթէ համբարձան. (Նոննոս.։)
Մեծաբանեալ սնափառէր կաղնի՝ ասել զինքն թագաւորացն. (Մխ. առակ. ՟Ի՟Դ։)