Ստոման, աց

s.

ՍՏՈՄԱՆ եւ ՍՏՈՄԱՆԻ. Բառ յն. սդամնօս. στάμνος, ξεστής urna, urceus, sextarius, amphora fictilis. Խեցեղէն անօթ խոնաւ իրաց, որպէս սափոր, կուժ, դորակ, քսետո, բղուկ.

Ստոման մի մեղու։ Մկրտութիւնս բաժակաց եւ ստոմանաց. (՟Գ. Թագ. ՟Ժ՟Դ. 3։ Մրկ. ՟Է. 4։)

Տեսանիցէ ոք ստոման ոսկի, որ ունիցի յինքեան (յեռեալ) ականս պատուականս. (Սեբեր. ՟Ժ՟Գ։)

Ոչ ծանրանան տակառք (կամ պակասք) ի ստոմանաց. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։)

Միոյ ստոմանի ջրոյ։ Լնում զստոման իմ ջրով։ Ոչ գոյր նոցա ջուր, բայց միայն մի ստոմանաւ. (Վրք. հց. ՟Ե. ՟Զ. ՟Է։)

Զբաժակսն եւ զստոմանիսն մկրտել. (Լմբ. ժղ.։)