cf. Սփոփանք.
παραμυθία, -ιον solatium, solamen, placamentum. Սփոփելն, իլն. սփոփանք.
Մարդկան խօսի շինութիւն եւ մխիթարութիւն եւ սփոփութիւն։ Եթէ մխիթարութիւն իցէ ի քրիստոս, եթէ սփոփութիւն սիրոյ. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Դ. 3։ Փիլիպ. ՟Բ. 1։ Հոգւովդ քո՝ բարութիւն, եւ օծմամբ իւղոյ քո՝ սփոփութիւն. Նար. ՟Թ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սփոփութիւն | սփոփութիւնք |
| accusatif | սփոփութիւն | սփոփութիւնս |
| génitif | սփոփութեան | սփոփութեանց |
| locatif | սփոփութեան | սփոփութիւնս |
| datif | սփոփութեան | սփոփութեանց |
| ablatif | սփոփութենէ | սփոփութեանց |
| instrumental | սփոփութեամբ | սփոփութեամբք |