hy    |   fr

Վաղակատար

s. gr.

plu-perfect tense.

adj.

ՎԱՂԱԿԱՏԱՐ ՎԱՂԱԿԱՏԱՐԱԿԱՆ. Գերակատար՝ ժամանակ բայի յարմարեալ յանդէպս իբր ըստ յն.

Վաղակատարականին, կոփեցիլ։ Յարակայի եւ վաղակատարի եղական, թէ կոփեցի. (Հին քեր.։)