hy    |   fr

Վարձահատութիւն, ութեան

s.

cf. Վարձատրութիւն.

s.

(Իբր Վարձահատուցութիւն). վարձատրութիւն. վարձք.

Աղօթս ի վերայ այնպիսի պղծոցն առնել՝ ի դատապարտութեան համարի է, ոչ ի վարձահատութեան. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վարձահատութիւն վարձահատութիւնք
accusatif վարձահատութիւն վարձահատութիւնս
génitif վարձահատութեան վարձահատութեանց
locatif վարձահատութեան վարձահատութիւնս
datif վարձահատութեան վարձահատութեանց
ablatif վարձահատութենէ վարձահատութեանց
instrumental վարձահատութեամբ վարձահատութեամբք