expulsion, banishment;
wandering.
Վտարիլն. վտարանդումն.
Յօտարութիւն վտարումն ազատաց. (Խոր. ՟Գ. 68։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վտարումն | վտարմունք |
| accusatif | վտարումն | վտարմունս |
| génitif | վտարման | վտարմանց |
| locatif | վտարման | վտարմունս |
| datif | վտարման | վտարմանց |
| ablatif | վտարմանէ | վտարմանց |
| instrumental | վտարմամբ | վտարմամբք |