ՏԱԺԱՆԻՔ ՏԱԺԱՆՈՒԹԻՒՆ ՏԱԺԱՆՈՒՄՆ ՏԱԺԱՆՔ. μόχθημα, κόπος, πόνος labor, defatigatio, molestia. Տաժանիլն. դժնդակ աշխատութիւն. վաստակք. տառապանք. ջանք. պարտասումն.
Այսոքիկ են ամբարեալքն քո անօրէնուեւեանն տաժանեաց թշուառաքիրտն թոշակք. (Նար. խչ.։)
Իւրոյ տաժանութեանն անգիտութիւնն։ Միշտ թշուառայեղծ տաժանութեամբ պաշարեալ. (Նիւս. բն.։ Պիտ.։)
Տաժանմամբ կրից։ Մեծաւ տաժանմամբ։ Տեսի զտաժանմունսն։ Այնչափ տաժանումն եւ քրտունս կրեցին։ Ի բաց հատանելով զխորամանկացն տաժանմունս. (Նար. ՟Բ։ Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։ Ածաբ. ժղ.։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 14. 37։)
Ածեալ մեծաւ տաժանօք զզօրսն ընդ դժուարին վայրս լերանցն. (Պտմ. առ Լեհ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տաժանք | |
| accusatif | տաժանս | |
| génitif | տաժանաց | |
| locatif | տաժանս | |
| datif | տաժանաց | |
| ablatif | տաժանաց | |
| instrumental | տաժանաւք |