Տարաբան

adj. adv.

ἅλογος a ratione alienus, absurdus, incommodus ἁλογώς sine ratione, absurde. Օտար ի բանաւոր կարգէ. անդէպ. տարադէպ. անտեղի.

Վեստին արծարծել զսա ի տարաբան եւ ի յօտարաձայն բայից եւ բառից եւ բառից առաջին թարգմանութեանն. (Գր. վկ. յիշ. վարուց ոսկ.։)

Ո՛չ տարաբան խօսէր. (Վրք. ոսկ.։)