adj.

proscribed, removed, driven away, expatriated, banished, exiled;
— առնել, լինել, cf. Տարագրեմ, cf. Տարագրիմ;
— ելանել ի կենաց, to pass from this world;
ի հայրենի ընչից — գտանիլ, to be disinherited.

adj.

προγραφής proscriptus ἑκκήριττος voce praeconis expulsus, abdicatus ἕκφυτος . կամ ἕφυλος extorris. եւ բայիւ ἁποκηρύττω, προγράφω proscribo ἑξίστημι, ἑξίσταμαι dimoveo, excido եւ այլն. Գրով դատակնքոյ վտարեալ ի տար աշխարհ. ի բաց վարեալ. արտասահմանեալ. արտաքսեալ. օտարացեալ. օտար. վտարանդի. զրկեալ յորդիութենէ.

Գրեա՛ զայրդ զայդ՝ այր տարագիր։ Եղեւ տարագիր՝ բերանն արհամարհեալ։ Էիք ի ժամանակին յայնմիկ առանց քրիստոսի, եւ տարագիրք յուխտից աւետեացն. (Երեմ. ՟Ի՟Բ. 30. եւ 28։ Եփես. ՟Բ. 12։)

Վասն նենգութեան նոցա տարագիր արասցես զնոսա. (Սղ. ՟Հ՟Բ. 18։)

Յոբ յեսաւայ ծնեալ ի տարագրէն. (Եփր. աւետար.։)

Իբրեւ զտարագիրս եւ զխոտանս ի բաց ընկեցան. (Սեբեր. ՟Է։)

Ի հայրենի ընչից տարագիր գտանի։ Զիւրեանց որդիսն տարագիրս առնեն։ Պօղոս եւ զբամբասօղս տարագիր առնէ յարքայութենէ. (Ոսկ. մտթ.։)

Յետ տարագիր ի դրախտէն լինելոյ։ Ի բազմերան կենացն տարագիր գտանէր. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Ի յաւիտենական փառացնաստուծոյ տարագիր գտանին։ Մի՛ տարագիր անկցուք ի նմանութենէն աստուծոյ։ Զի մի՛ յորդիութենէ նոցա տարագիր գտանիցիք. (Սարգ.։)

Տիրեցին ինձ չարք, տարագիր հանին (ի) տիրական գրկացդ։ Տարագիր ելցէ ի կենացս. (Ժմ.։ Ճ. ՟Ա.։)

Իբր Տարադէպ. մերժելի.

Ո՛չ է տարագիր. (Նար. մծբ.։)