hy    |   fr

Տարփութիւն, ութեան

s.

cf. Տարփանք.

s.

Տարփանք. տարփումն. տրփումն. տռփումն.

Զկին իւր ի մեծ նեղութիւն արգել սակս տարփութեան (կամ տրփութեան) երանելւոյն գլափիւղայ. (Խոր. ՟Բ. 85։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տարփութիւն տարփութիւնք
accusatif տարփութիւն տարփութիւնս
génitif տարփութեան տարփութեանց
locatif տարփութեան տարփութիւնս
datif տարփութեան տարփութեանց
ablatif տարփութենէ տարփութեանց
instrumental տարփութեամբ տարփութեամբք