s.
Բառ անյայտ, որպէս Պարարտութիւն, կամ գիրուց, ճարպ.
Հերձաւ եւ վայթեցաւ (փոր յուդայի ի տան). բայց հոտն նեխոյ փարթին եւ փորոտւոյն ժողովէր զորդիսն Երուսաղէմի երթալ տեսանել զծանականս նորա. (Ոսկ. գծ.։)
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.
Mots dérivés
Սարուփարթայ
Փարթամ, ի, աց
Փարթամանամ, ացայ
Փարթամաշնորհ
Փարթամապէս
Փարթամացուցանեմ, ուցի
Փարթամութիւն, ութեան
Փարթար
*Փարթոց
Voir tout