to cause to froth, to cover with foam;
cf. Փրփրամ;
— առ կատաղութեան, to foam with rage, to fume with anger.
ՓՐՓՐԵՄ ՓՐՓՐԻՄ. cf. ՓՐՓՐԱՄ. ἁφρίζω.
Զարկուցանէ զնա, եւ փրփրէ, եւ կրճտէ զատամունս իւր.. . Անկեալ յերկիր՝ թաւալէր, եւ փրփրեայր. (Մրկ. ՟Թ. 17. 19։ եւ Ճ. ՟Ա.։)
Եւ է՛ որ յորովայնէ խստանալոյ՝ մինչեւ ցփրփրել անգամ. (Եզնիկ.։)
Փրփրէ, եւ զմօրուքն թանայ. (Մանդ. ՟Ժ՟Գ։)
Սկսաւ փրփրել, եւ թաւալել առ ոտս սրբոյն. (Ճ. ՟Ա.։)
Ծովն փրփրելով, իբրեւ լուաւ մարմնացելոյ բանին դադարեաց ի ծփանաց. (Աթ. ՟Է։)
Ընդէ՞ր մոլեգնիս, որպէս որք փրփրեանն։ Սրտմտութեամբ փրփրեալ ես. (Վրք. հց.։)
Յահագին ալեացս փրփրեցելոց եւ դիզացելոց եւ կւտակելոց. (Յհ. կթ.։)
ՓՐՓՐԵՄ, եցի. ն. ἑπαφρίζω, ἑξαφρίζω spumas ago. Ի դուրս տալ զփրփուր.
Որ միշտ փրփրեն զիւրեանց անձանցն զամօթ. (Յուդ. 3։)
Ճնշեալ գինին զցխատեսակ աղտեղութիւն յինքենէ արտաքս փրփրէ. (Առ որս. ՟Դ։)