cf. Քամակակոտոր.
ՔԱՄԱԿԱԿՈՐ ՔԱՄԱԿԱԲԵԿ ՔԱՄԱԿԱԿՈՏՈՐ. κυρτοβάτων, -τουσα incurvatus, -ta. Ոյր պրպէս թէ բեկեալ եւ կոտորեալ է քամակն. կորացեալ. միջաբեկ. սրտաբեկ. կթոտ. մեջքը՝ սիրտը կոտրած, ծռած.
Ապշեալք՝ քամակաբեկք. Քամակակոտոր խորտակմամբ ցրուեալք. (Փարպ.։)
Ի ժամանակի հնձոց իջեալ ընդ արտորայ՝ քամակակոր, զերեսս ի գետին, ձեռն ի հասկ. (Ոսկ. հերոդ.։)