cf. Քայքայումն.
ՔԱՅՔԱՅՈՒԹԻՒՆ ՔԱՅՔԱՅՈՒՄՆ. որ եւ ՔԱՅՔԱՅԱՆՔ Քակտումն. բաժանումն. ցրումն կամ խլումն ի տեղւոջէն. քայքայիլն կամ քայքայելի գոլն.
Տեսանե՞ս զվիմին հաստատութիւնն, եւ զաւազոյն զքայքայութիւն, զիա՛րդ վաղվաղակի կործանի։ Ոչ քայքայութիւն ինչ, եւ կամ լուծումն։ (Ոսկ.մ. ՟Ա. 24։ Ճ. ՟Է.։)
Իշխանաց եւ նախարարարց քարշանք եւ քայքայութիւն. (Ղեւոնդ.։)
Զքայքայումն աւերածոյ ցրմանն առեալ տանէին։ Քայքաղումն յիշխանութենէն։ Ոգւոյ մեղկութիւն, մտաց քայքայումն։ Միութիւն խոստովանիմ, եւ ոչ քայքայումն ինչ, կամ լուծումն այսի նութեան յայն. (Ագաթ.։ Խոր. ՟Բ. 46։ Մանդ. ՟Ժ՟Է. Յհ. իմ. երեւ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | քայքայութիւն | քայքայութիւնք |
| accusatif | քայքայութիւն | քայքայութիւնս |
| génitif | քայքայութեան | քայքայութեանց |
| locatif | քայքայութեան | քայքայութիւնս |
| datif | քայքայութեան | քայքայութեանց |
| ablatif | քայքայութենէ | քայքայութեանց |
| instrumental | քայքայութեամբ | քայքայութեամբք |