adj.

fine-branched.

adj.

ՔԱՋՈՒՂԷՇ կամ ՔԱՋՈՒՂԵՇ. εὑθηνῶν, -νούσα vigens, abundans. Որոյ ուղէշքն են ընտիր՝ իրօք կամ նմանութեամբ. յուռթի. աղէկ ճղերով՝ տալերով.

Ունելով յինքեան զքաջուղեշ որթն. (Նիւս. երգ.։)

Երկու են ծառոց առաքինութիւնք, քաջուղէշ գոլ, եւ պտղեղ. (Փիլ. լին.։)

Զքաջուղէշ եւ զպտղեղ զյովաբայն բոցակէզ հրդեհիւ տոչորէր անդաստան ... Եւ ես քաջուղէշ բուսակօք հրճուէի. (Պիտ.։)

Երկնածաղիկ առաքինութեանն լուսաղարթ ոստովք՝ քաջուղէշ եւ յարափթիթ պտղաւետեալք. (Խոր. վրդվռ.։)

Զպարկեշտութեանն գօսացուցեալ տունկ բազմաբեղուն եւ քաջուղէշ. (Սկեւռ. աղ.։)

Ձեռք իմ բաւական եւ քաջուղեշ, որ նիզակաւ եւ սուսերաւ զբազումս առնէր սրտաթափ. (Կեչառ. աղեքս.։)