adj.

ՔԱՌԱՍՆԱՄԵԱՅ ՔԱՌԱՍՆԱՄԵԱՆ. τεσσαρακονταετής, -τοότης, τεσσαρακόντα ἕτων quadraginta annorum. Ունօղ զամս քառասուն. քառասուն ամաց. քառսուն տարու.

Իբրեւ լցաւ նորա քառասնամեայ ժամանակք։ Քառասնամեայ ժամանակ կերակրեաց զնոսա յանպատի։ Քառասնամեայ էի ես, յորժամ առաքեաց զիս մովսէս. (Գծ. ՟Է. 23։ ՟Ժ՟Գ. 18։ Յես. ՟Ժ՟Դ. 7։)

Քառասնամեայ էր յեբուսթէ։ Քառասնամեայ աւուրբք ժուժկալեալ։ Քառասնամեայ կաղն. (Եւս. քր. ՟Ա։ Պիտ.։ Կոչ. ՟Ժ՟Ե. եւ Գէ. ես.։)

Քառասնամենիւ հաշիլ յապականութիւն։ Եւ զայլս ի քառասնամենից մինչեւ ի յեօթանասունս. (Փիլ. ել. ՟Բ. 49։ Եւս. պտմ. ՟Է. 20։)