hy    |   fr

Քինակալութիւն, ութեան

s.

harbouring revenge or rancour.

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քինակալութիւն քինակալութիւնք
accusatif քինակալութիւն քինակալութիւնս
génitif քինակալութեան քինակալութեանց
locatif քինակալութեան քինակալութիւնս
datif քինակալութեան քինակալութեանց
ablatif քինակալութենէ քինակալութեանց
instrumental քինակալութեամբ քինակալութեամբք