adj.

in the pangs of death, at the last gasp, dying, expiring;
cf. Օրհասաբեր.

adj.

εἰμαρμένος fatalis. Որ ինչ հայի օրհաս. վախճանական. մահառիթ. յեղակարծ.

Զօրհասական վէրսն յոգիս ընկալեալ էր. (Եղիշ.։ եւ Յհ. կթ.։)

Գայ օրհասական մահն յանցաւորաց։ Յետ օրհասական մահուն յանէծս եւ ի հուր մատնին։ Յո՛րքան օրհասական կորըստական մահուանէ ապրեցուցեր զիս բարերար. (Լմբ. առակ.։ Երզն. մտթ.։ Բենիկ.։)

Լուաւ յոգւոց բժշկէ, թէ քաղաքն յօրհասական վախճան հասեալ է. (Ոսկ. ես.։)

ՕՐՀԱՍԱԿԱՆ. ἁποθνήσκων moribundus, moriens. Մերձեալն յօրհաս. ըստ յն. մեռանօղ.

Իբրեւ օրհասականք ընդ ոգիս ջանայցեն. (Ես. ՟Ծ՟Թ. 10։)

Արջք օրհասականք ընդ վախճանել շնչոցն հզորագոյնք կռուին։ Սկսաւ կրճտել զատամունս իբրեւ ՕԶօրհասական վիրաւոր։ Որպէս զգազան օրհասական ընդ ելանել հոգեւորացն դժուարագոյն իմն կռուի. (Եղիշ. ՟Ա. ՟Բ։ Շ. ՟ա. պ. ՟Հ՟Ը։)

adj. s.

ՕՐՀԱՍԱԿԱՆ. գ.ա. cf. ՕՐՀԱՍ.

Պատասխանի ոչ ընկալեալ, օրհասականըն փութացեալ. այսինքն՝ զի կանխեաց մահն. (Շ. վիպ.։)