Your research : 2 Results for կ

Entries' title containing կ : 10000 Results

Դիցաբանական

adj.

mythological.


Դիցակարգութիւն, ութեան

s.

deification, apotheosis.


Դիցակրօն

cf. Դիցապաշտ.


Դիւաբնակ

adj.

where demons dwell.


Դիւազգեցիկ

adj.

cf. Դիւազգեաց.


Դիւալլուկ

adj.

possessed, demoniac.


Դիւակամ

adj.

that has a devilish will;
that is desired by the devil, diabolic.


Դիւական

adj.

diabolic;
enraged.


Դիւատեսակ

adj.

like the devil, diabolic.


Դիւթական, աց

adj.

magical, enchanted.


Դիւրաբեկ

adj.

easy to break, brittle, fragile, frail;
refrangible;
tender.


Դիւրաբեկութիւն, ութեան

s.

fragility.


Դիւրագայթ ակղ

cf. Դիւրագայթ.


Դիւրադարձիկ

cf. Դիւրադարձ.


Դիւրախորտակ

adj.

refrangible;
fragile, frail.


Դիւրակէզ

adj.

that burns or is burnt easily.


Դիւրակիրթ

adj.

docile, disciplinable.


Դիւրակոր

adj.

flexible, supple.


Դիւրակործան

adj.

decayed, ruinous, that falls easily.


Դիւրակորութիւն, ութեան

s.

flexibility.


Դիւրակրելի

adj.

portable, that can easily be carried.


Դիւրահակ

cf. Դիւրակոր.


Դիւրանցուկ

cf. Դիւրանց.


Դիւրաշրջիկ

adj.

versatile, fickle;
active.


Դիւրառիկ

cf. Դիւրառ.


Դիւրաքակ

adj.

very dissoluble.


Դիւրընկալ

adj.

susceptible, sensible, easy to understand, acceptable.


Դիւցաբանական

cf. Դիցաբանական.


Դիւցազնական

adj.

heroic;
epic.


Դիւցազներգակ

adj.

epic.


Դիւցական

adj.

of idols, of gods.


Դիւցակատար

adj.

sacrificer to idols.


Դիւցակարգութիւն, ութեան

s.

apotheosis, deification.


Դիւցակրօն

adj.

idolatrous.


Դիւցընկէց բարձունք

s.

Olympus.


Դիւցընկէց լեառն

cf. Դիւցընկէց բարձունք.


Դկուղ

s.

kidney-bean.


Դկուլ

s.

cf. Դկուղ.


Դղեակ, եկաց

s.

fortress, dungeon, fort;
redoubt.


Դմակ, աց

s.

tail of a sheep.


Դշխոյակերպ

adj.

like a queen.


Դողանի հարկանիմ

sv.

to tremble.


Թեւածածուկ լինիմ

sv.

cf. Թեւասքօղեմ.


Թեւակ, աց

s.

small wing, pinion;
clavicu, lacollar-bone;
skirt, lappet, fringe.


Թեւական

adj.

winged, flying.


Թեւակիզիմ

vn.

to burn ones feathers


Թեւակից

adj.

of the same party;
allied;
— լինել, to take wing;
առնուլ զոք իւր —, to take aid.


Թեւակոխեմ, եցի

vn.

to flap, flutter or beat the wings, to soar up, to wing one's flight, to spread the wings for flight;

fig.

to try, to endeavour, to compel one's self to, to apply one's self to, to do without help;
to occupy one's self with;
to undertake, to follow;
— ի, to be bordering on;
յապստամբութիւն —, to insurge, to revolt;
յուսմունս —, to give one's self up to study;
— զմիմեամբք, to help mutually or one another, to assist each other;
ի տուրեւառս —, to devote one's self to commerce.


Թեւակոխիմ, եցայ

vn.

cf. Թեւակոխեմ.


Թեւակոխութիւն, ութեան

s.

effort, eagerness, alacrity, earnestness, assiduity;
inclination;
application;
occupation, study.


Definitions containing the research կ : 2232 Results