burning.
ԱՅՐՈՒՄՆ որ եւ ԱՅՐԵՑՈՒՄՆ. Այրելն եւ այրիլն՝ ըստ ամենայն նշ. καῦσις. ustio, combustio
Մարմին նորա տուաւ յայրումն հրոյ։ Հոգւով դատաստանաց, եւ հոգւով այրման։ Լիբանան չէ բաւական յայրումն։ Մերձ է յանէծս, եւ վախճան նորա յայրումն. (Դան. ՟Է. 11։ Ես. ՟Դ. 4։ Խ. 16։ Եբր. ՟Զ. 8։)
Փրկութեամբն ապրեսջիք յայրմանէն՝ որ գալոցն է։ Արբուցին նոցին եւ զհամ հրաբաժակ գինւոյ այրման նոցին. (Ագաթ.։)
Եւ զհրաբաժակ դառնութեան այրմանն ընկալեալ Սոդովմ ի յաւուրն տոչորման. (Շար.։)
Եւ ոչ այնչափ այրումն կիզելի սգոյ անկանէր ի նոսա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 16։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | այրումն | այրմունք |
| accusatif | այրումն | այրմունս |
| génitif | այրման | այրմանց |
| locatif | այրման | այրմունս |
| datif | այրման | այրմանց |
| ablatif | այրմանէ | այրմանց |
| instrumental | այրմամբ | այրմամբք |