Անբարկացող, Ի, Աց

adj.

cf. ԱՆԲԱՐԿԱՆԱԼԻ. ըստ որում ասի զմարդոյ. ἁόργητος. չբարկացօղ, էօրքէսիզ, մազլըմ.

Անբարկացող անձն տաճար է Հոգւոյն Սրբոյ. (Նեղոս.։)

Ժուժկալն ոչ տրտմի, եւ ո՛չ անբարկացողն. (Վրք. հց. ԺԳ. ձ։)

Նշան կրօնաւորի այս ինչ է ... անբարկացող լինել. (Վրք. հց. ՟Բ։)