Անպատճառելի

adj.

Իբր Ոչ պատճառ. անստգիւտ. անմեղ. ἁναίτιος. non causa, insons. պատճառ չեղօղ.

Աստուած բարի է, եւ բազմաց (այսինքն չարեաց) անպատճառելի. (Ճ. ՟Ա.։)

Մի՛ պատճառեր զանպատճառելին. (Բրս. ընչեղ.։)