Ապառաժ, ից

adj. s.

(լծ. հյ. ապ, եւ երէզ, կամ արզ, այսինքն արտ, հող. իսկ յն. ա՛բօռօս, անանց, անկոխ. կամ աբօ՛ռռիզմա, հատած. աբառա՛սսօ, հատանել) Վէմ. սալ. քար կարծր, սեպացեալ, եւ անհող. աննբեր. վիմուտ, քարուտ, առապար, դժուարին, արաստոյ, ստուար. սերտ. կարի խիստ. որպէս. πέτρα. petra, rupes. գայա. (Ղկ. ՟Ը 6. 19։) Կամ λεωπετρία. levis petra, saxum planum. (Եզեկ. ՟Ի՟Զ 4. 14։) Կամ πετρώδης. petrosus, saxosus. ( Մտթ. ՟Ժ՟Գ 5. 20։ Մրկ. ՟Դ. 5. 16։) Կամ ἁκρότομος. praeruptus. (Օր. ՟Ը. 15. Յոբ. ՟Ի՟Ը 9. ՟Գ. Թագ. ՟Զ 7. Սղ. ՟Ճ՟Ժ՟Գ 8. Իմ. ՟Ժ՟Ա 4.։). Կամ στερεός. solidus. (Օր. ՟Լ՟Բ 13։) Եւ τραχύς. asper. (Օր. ՟Ի՟Ա 4.)

s.

Յայլ գիրս եւս՝ որպէս գ.

Զապառաժն հոսանուտս գործեաց. (Եղիշ. դտ.։)

Զլերինս, եւ զապառաժս. (Պիտ.։)

Ի քարսպառն կոչեցեալ տեղ ապառաժի. (Յհ. կթ.։)

Ի բարձր ապառաժաց վայրի ի վերայ ելեալ. (ՃՃ.։)

adj.

Եւ իբր ա.

Ապառաժիւք եւ մեծամեծ վիմօք շինել. (Խոր. ՟Ա. 15։)

Հարկանէր զապառաժ եւ զանտաշելի զկարծրութիւն վիմին. (Զքր. կթ.։)

Աւազ ապառաժ. (Բուզ. ՟Դ. 5։)

Լեառն ապառաժ։ Միթէ քան զվէմս ապառա՞ժ իցեմք. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Յապառաժ քարանց պտուղ որոնել. (Մանդ. ՟Զ։)

Դիւրին է վիմաց ապառաժաց խօսել. (ՃՃ.։)

Ապառաժ տեղի, կամ լեռնակողմն, եւ զառ ի կողս, երկիր, այր (այսինքն քարայր). (Եղիշ. ՟Ը։ Յհ. կթ.։ Պիտ.։ ՃՃ.։)

Նմանութեամբ ասի,

Ապառաժ սիրտ, կամ սրտիւ. այսինքն խստասիրտ. (Նար. մծբ.։ Լմբ. պտրգ.։ Անյաղթ բարձր.։)