to confound, to stop the mouth of some one, to silence;
— լինել, to be confounded, to be unable to answer.
ԱՓԻԲԵՐԱՆ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. ԱՓԻԲԵՐԱՆԵՄ. ἑπιοστίζω os obstruo, silere cogo Ըմբերանել, իլ. զափն ի բերան տալ դնել, կամ դնել. խնուլ զբերանն. կարկել, իլ. լռեցուցանել, լռել. անպատասխանի առնել, եւ մնալ. cf. ԱՓ. պապանծեցնել, պապանծիլ.
Ափիբերան առնէր զնոսա գործոցն ճշմարտութիւն։ Ափիբերան առնէր զնոսա գործոցն ճշմարտութիւն։ Ափիբերան արա՛ զնոսա հրամանօքն Քրիստոսի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 23. 24։)
Զսուստն զայն նկուն առնեն եւ ափիբերան. (Լմբ. սղ.։)
Կարկեա՛ց ափիբերա՛ն լեր։ Զի՞նչ տաց առ այդ պատասխանի, բայց եթէ ափիբերան լինիցիմ։ Ի խօսել իմում՝ առաւել ափիբերան լինիցին. (Դտ. ՟Ժ՟Ը. 19։ Յոբ. ՟Լ՟Թ. 35։ Իմ. ՟Ը. 12։)
Զի ափիբերան լինիցի հրէիցն չարաբարութիւնն։ Ափիբերան լինի պարսաւելն նորա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 11. 12։)
Զորս ափիբերանէ (կամ ափիբերան առնէ) ոմն իմաստուն։ Զնոցա ափիբերանէր զմոլորութիւնն։ Ոսկ. (յհ. ՟Ա. 27։ ՟Բ. 14։)