pl. s.

extortion, exaction, encroachment, injustice, insult, rapine;
breach, diminution, loss, grief, wrong, injury, hardship;
despoiling, privation, degradation, exclusion, dispossession.

ն.

ἁδίκημα injuria, laesio Զրկելն, իլն. անիրաւութիւն. վնաս. տոյժ. զուլում.

Զրկեմք վասն տեշտ ցանկութեանն. իսկ զրկանքն ո՛չ առանց յետին խորամանգութեանն լինի. (Փիլ. այլաբ.։)

Ընդ զրկանաց զոք՝ զգլուխն եւ զհինգերորդն եւս հատուսցէ. (Նախ. ղեւտ.։)

Առեալ էին զերկիրն յորդւոցն Սիմայ զրկանօք։ Զի ո՛չ ի զրկանաց ուտեն. (Վրդն. ծն.։)

Զայլոց նախարարացն դարձոյց զզրկանս. (Խոր. ՟Գ. 38։)

ԶՐԿԱՆՔ. στέρησις, ἁποστέρησις privatio Զրկումն. զիրկ մնալն. զուրկ մնալը.

Ջերմեռանդ արտասուօք ողբասցեն զզրկանս, զի ի հոգեւոր հարսանեացն արտաքս վարեցան. (Խոսր. պտրգ.։)

Զառն զրկանսն ի սիրելի ամուսնոյն. (Պիտ.։)

Աւա՛ղ զրկանացս. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Տրտմէր ընդ իւրն միայն անտուն ամայութիւն եւ զրկանս. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Եղեւ խռովութիւն վասն զրկանաց ի քաղցրուսոյց վարդապետէն իւրեանց. (Հ. կիլիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զրկանք
accusatif զրկանս
génitif զրկանաց
locatif զրկանս
datif զրկանաց
ablatif զրկանաց
instrumental զրկանաւք