ԽԱՓԱՆԵՑՈՒՑԻՉ ԽԱՓԱՆԻՉ. ἑμποδίστης, ἑμποδίζων qui impedimento est. Որ խափանէ. խափան. արգել. խոչընդոտն. դադարեցուցիչ.
Զի մի՛ խափանեցուցիչ առ ծալմունսն գոլով՝ դժուարաբերք գործիցին մարմինքն. (Պղատ. տիմ.։)
Աքար խափանիչն իսրայէլի. (՟Ա. Մնաց. ՟Բ. 7։)
Խափանիչ եւ վրիպիչ են շահաւոր օգտութեանց. (Յճխ. ՟Ե։)
Հակառակք եւ խափանիչք են միմեանց. (Մանդ. ՟Է։)
Ի գերեզման իջեր խափանիչ մահու. (Շար.։)
Խափանիչ խիթմանց. (Նար. ՟Ձ՟Գ։)
Բազում խափանիչք կային ի միջի. (Սարգ. յկ. ՟Է։)
Ի ցասմանէ, եւ ի հոգոց, եւ ի յայլ եւս բազում խափանչաց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 13։)