noise, murmur, rumour, uproar.
ԽՕՇԻՒՆ որ գրի ԽԱՒՇԻՒՆ, եւ ԽՈՇԻՒՆ (զոր տեսցես). ἱαχή, θρόος strepitus, fremitus, murmur, susurrus, vociferatio, clamor (որպէս թէ խը՛շ խը՛շ ձայն). Ձայն տերեւոց. շրշիւն. սոսափիւն. խարշափիւն. եւ ամենայն ձայն աննշան. ոտնաձայն. հնչիւն. շշիւն. շաչիւն. որպէս եւ ի (Հին բռ.) դնին որպէս փաղանուն.
Սօսիւն, սօսափիւն, սաւառնաձայն, թեւաձայնել, խոշիւն, դանգիւն. խշրտոց, շխըրտոց, ձան.
զնեստոր ոչ խմբեաց խօշիւն, թէպէտեւ յումպ էր. (Թրակ. քեր.) (տե՛ս եւ ի բառն ԽԱՇՈՒ։)
զի՞նչ է ձայն՝ զոր լուաւ. արդեօք խօսի՞ցն, եւ կամ ոտի՞ցն խօշիւն։ Զխօշիւն ինչ դարձեալ անյայտ հնչման ի հեռաստանէ՝ յորժամ գայցէ յաւանջս. եւ այլն. (Փիլ. լին. ՟Ա. 42։ եւ Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Խաւարամած շտեմարանացն խօշիւնք դնդչմունք. (Անան. եկեղ։)
Իբր խօշիւն ամբոխի լսէր պատերազմի. (Երզն. քեր.։)
Սողնոցն զխօշիւն միայն զմարդոյն առեալ, է որ ի ծակս. է՛ որ ի սորս. եւ այլն. այսինքն ոտնաձայն, կամ բարբառ աննշան. (Եզնիկ.։) որպէս թէ լծորդ իցէ ընդ խօսիւն. որպէս ռմկ. ասի խօսիլ գետնոյ, լերանց եւ այլն, իբր թնդիւն, գանգիւն։
Մերթ՝ Անբարբառ մնալն. անձայնութիւն յերեսաց տրտմութեան.
Տրտմութեան տեսակք են չորք. խօչիւն, տագնապ, նախանձ, ողորմ։ Եւ է խօշիւն՝ տրտմութիւն, անբարբառութեան արարող (Նիւս. բն. ՟Ժ՟Ը։)