s.

marriage, wedding;
wedlock;
ածել հարսնութեան, to marry, to wed, to espouse;
գնալ ումեք ի հարսնութեան, to be married.

s.

γάμος nuptiae, connubium. կամ բայիւ sponsam assumere եւ այլն. Հարսն գոլն. կնութիւն. հարսնանալն. եւ Հարսանիք.

Խնդրեցի ածել ինձ հարսնութեան. (Իմ. ՟Ը. 2։)

Խօսեցայ զքեզ հարսնութեան իբրեւ կոյս մի սուրբ։ Փեսայ հարսնութեան սորա որդի աստուծոյ կենդանւոյ։ Ո՞ւր է պաճուճեալ հարսնութիւն քո. (Ագաթ.։ Նար. ՟Հ՟Ե։ Եփր. ծղկզրդ.։)

Տեղայր մարգարիտ ի հարսնութեան սաթինկանն։ Այսոքիկ յաւուրս հարսնութեան վայելեն. (Խոր. ՟Բ. 47։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 14։)

Յորժամ առն թագաւորի հաճոյ լինիցի ի հարսնութիւն, եւ չգտանիցէ հանդերձս արժանիս հարսնութեան յիւրմէ ուրոյն կազմել. (Ոսկ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հարսնութիւն հարսնութիւնք
accusatif հարսնութիւն հարսնութիւնս
génitif հարսնութեան հարսնութեանց
locatif հարսնութեան հարսնութիւնս
datif հարսնութեան հարսնութեանց
ablatif հարսնութենէ հարսնութեանց
instrumental հարսնութեամբ հարսնութեամբք