imperative, imperious, lordly, dictatorial;
imperative mood.
προστακτικός imperativus δογματικός decretalis, dogmaticus եւ այլն. Նշանակ հրամայելոյ, կամ հրամանաց. պատուիրողական. վճռական. վարդապետական. եւ քերականաց՝ մի յեղանակաց կամ ի խոնարհութեանց բայից. տե՛ս եւ ՀՐԱՄԱՆԱԿԱՆ.
Հրամայական տեսակաւ բանին վարին։ Խրատական եւ հրամայական բանիւ. (Բրս. հց.։ Ճ. ՟Գ.։)
Զհետ իշախանացն հրամայական վճռին։ Մի ազգն է հաւատոց ի հրամայական կուսէ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 4։ Կոչ. ՟Դ։)
Ե՛րթ յետս իմ ասելն հրամայական է (սաստիւ)։ Աստուածասիրաց կոչումն հրամայական (հրաւիրանաւ). (Շ. մտթ. եւ Շ. բարձր.։)
Բազում են բանից կերպարանք, հրամայական, եւ սաստի, եւ պատմութեան, եւ խրատու, եւ սոսկ խօսից. (Լմբ. սղ.։)
Ոչ լուաւ ի վարդապետէն իւրմէ, թէ կեցցե՛ս. եւ էր ասացեալս ըղձական, եւ ոչ հրամայական. (Կլիմաք.։)
Խոնարհութիւնք են հինգ, սահմանական, հրամայական, ւ այլն. (Թր. քեր.։)