cf. Յարմարումն.
ՅԱՐՄԱՐՈՒԱԾ ՅԱՐՄԱՐՈՒԹԻՒՆ ՅԱՐՄԱՐՈՒՄՆ. ἀρμονία , εὑαρμονία harmonia, concinnitas, congruentia ῤυθμός rhythmus ἁνακολουθεία consequentia. Յարմարելն, իլն. համեմատութիւն. կարգաւորութիւն. պատեհութիւն. ձայնակցութիւն. կապակցութիւն. հետեւողութիւն. յարաբերութիւն. յօրինուած. հիւսուած.
Կարգ յարմարուածոյ (կամ յարմարածոյ) քաղաքին այսպէս ունի, զոր ասացաք. (Պտմ. աղեքս.։)
Գեղեցկադիր յարմարուածովք ըղձակերտեալ կառոյց. (Պիտ.։)
Զյարմարութիւն եւ զմիաբանութիւն (ձայնից եւ տարերաց) զանգակքն երեւեցուցանեն։ Որք ըստ երաժշտականութեան յարմարութիւնք են։ Անհնար է ձայնակցութիւն ի յարմարութենէ եւ յանյարմարութենէ լինել երբէք. (Փիլ.։)
Ձայնին իսկ սրագունին եւ ծանրագունին համանգամայն խառնել՝ յարմարութիւն առասասցի անուն։ Օցտիցեն քերթողքն զյարմարութիւն իսկ եւ զձեւս՝ առանց դաշանց սոսկ բանս առ չափս դնելով։ Զերգ եւ զյարմարութիւն առանց բանից՝ սոսկ փանդեռնահարութեամբ եւ փողհարութեամբ վարելով. (Պղատ. օրին. ՟Բ։)
Յարմարութիւն քնարի։ Յարմարումն քնարի. (Առ որս. ՟Է։ Սահմ. ՟Գ։)
Եւ իմս օրինակութիւն ոչ է այլայլեալ յարմարութենէ. (Նար. հ։)
Անդամոցն առ միմեանս յարմարութիւն։ Որպէս գլուխ առանց անձին յարմարութեան ոչ կարէ կրել կենդանութիւն. (Բրս. հց.։ Շ. ընդհանր.։)
Յարմարումն (կամ ձեւ) բարձից քոց՝ նմանութիւն ուլանց յեռելոց. (Երգ. ՟Է. 1։)
Յարմարումն բանից. (իբրու սեթեւեթեալ կարգաբանութիւն) (Փարպ.։)
Եւ ո՛ր յարմարումն է այս՝ ասէ՝ առ նախկին ճառեալսն. (այսինքն հետեւութիւն) (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 26։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յարմարութիւն | յարմարութիւնք |
| accusatif | յարմարութիւն | յարմարութիւնս |
| génitif | յարմարութեան | յարմարութեանց |
| locatif | յարմարութեան | յարմարութիւնս |
| datif | յարմարութեան | յարմարութեանց |
| ablatif | յարմարութենէ | յարմարութեանց |
| instrumental | յարմարութեամբ | յարմարութեամբք |