Յարութիւն, նիւ

s.

ἁνάστασις, ἁνάστημα, ἕγερσις resurectio, suscitatio, surrectio, erectio. Յառնելն ի վեր. կանգնումն. մանաւանդ ինքնիշխան կենդանութիւն Քրիստոսի ի մեռելոց. եւ յառնելն մեռելոց նովաւ ի կեանս.

Յարութիւն մեռելոց։ Յետ յարութեան իմոյ։ Յետ յարութեան նորա եւ այլն. (՟Բ. Մակ. ՟Է. 14։ ՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Ե. 12։ Մտթ. ՟Ի՟Է. 53. եւ այլն։)

Յարութեամբ իւրով զյարութիւն մեզ պարգեւեաց։ Ծանուցեր քո յարութեամբդ զյարութիւն մեր։ Դու ես Քրիստոս, կեանք եւ յարութիւն ազգի մարդկան (այսինքն յարուցիչ). (Շար.։)

Մեռանելն ըստ բնութեան է, եւ յարութիւն ի վերոյ քան զբնութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 5։)

Կորուսցուք զանձինս, եւ դարձեալ գտցուք զնա յաւուր յարութեան, կացցուք ընդ աջմէ քումմէ. (Ագաթ.։)

Ի յարութեան (Ղազարու) յաւուր գալստեան փրկչին տարածանէին մանկունքն զհանդերձս. (Շար.։)

Յարութիւն կոչի երկրորդ անգամ կանգնումն անկելոյն. (Դամասկ.։)

Յն. ոճով ասի.

Զերծից ի քէն զյարութիւն ամբարտաւանութեան քո. (Սոփոն. ՟Դ. 10. (այսինքն վերացումն, փքացումն)։)

Ջնջեցից զամենայն յարութիւն բուսոյ (այսինքն հասակ). ոչ վայրապար ասացեալ զյարութիւն. քանզի սա ամբարհաւաճութեան եւ ամբարտաւանութեան է անուն. (Փիլ. լին. ՟Բ. 16. 24։)

ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ասի անսովոր առմամբ՝ եւ Յար գոլն. եւ Յարիլն, եւ Յարումն. յարակցութիւն. զօդ. յարմարութիւն. եւ Յարատեւութիւն. յարամնայութիւն.

Հայր յորդւոյ եւ ի հոգւոյ առաքեալ անուանիլ անյա՛ր է. այլորդի մարդացաւ, զի անուանն յարութեամբ՝ անձամբ որդի մարդոյ անուանեսցի. (Ոսկիփոր.։)

Այնոցիկ՝ որ յերկնին են՝ ամենեցուն է յարութիւն եւ միասնութիւն եւ կապ ինքն երկին, որպէս յօրինեալ ի մարմնի անդամք ամենայն յարմարեալ են եւ բնաւորեալ։ Որ հաստատուն բնութեամբ ընդ միմեանս խառնեալ են, յարութեան պատճառք, շնչաւորաց նախ առաջին կերակուր է (օդն)։ Յեղյեղուկ բնութիւն ունելով, զյարութիւնն ոչ յինքեանց ունելով։ Այն որ ի տեւ յարութեանն մանաւանդ երթայ։ Երկնայնոյ հաւասարեաց բնութեան Հռեբեկայ, որոյ անուն թարգմանեալ է յարութիւն. վասն զի ոչ նուազութիւն եւ ոչ յերկարութիւնս եւս ընդունի։ Բանականի բաժին տուեալ է կոյսն յարութիւն եւ ի մշտնջենաւորութիւն հռեբեկա, եւ այլն. (Փիլ. ստէպ։)