condemned, punished, chastised;
guilty, culpable, delinquent, villainous;
cf. Պատժական.
κολαζόμενος castigatus. Ունօղ յանձին զպատիժ. պատժեալ. դատապարտ.
Նորին իսկ պատժաւորին է վնասն, որ սպանանէ զինքն (վասն յանցաւորութեանն). (Ոսկ. ՟բ. կոր.։)
Յերկարեցաւ մինչեւ յերկոտասաներորդ ամ պատժաւորացն. (Եղիշ. ՟Ը։)
Տեսանեմք չորս հրեշտակըս, որ կան եւ խօսին ընդ պատժաւորին. (Ճ. ՟Ա.։)
ՊԱՏԺԱՒՈՐ. ὐπεύθηνος reus, obnoxius. Արժանի պատժոյ. պատժապարտ. պարտաւոր. չարագործ.
Մի՜ համարիր, ասէ, եթէ յապաղումնն օգտեսցէ ինչ զպատժաւորն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 27։)
Բեւեռեցին զահաւորդ երկնի եւ երկրի՝ իբր զհաւաստի պատժաւոր։ Զպատժաւոր անամփոփելի ի քոց տեսութեանց՝ մաքուր արասցես. (Նար. ՟Հ՟Է. ՟Ձ՟Գ։)
ՊԱՏԺԱՒՈՐ եւ ՊԱՏԺԱՒՈՐԱԿԱՆ. τιμωρητικός, -κή ultor, ultrix. cf. ՊԱՏԺԱԿԱՆ՝ ըստ ՟ա. նշ.
Յայնժամ եցոյց զպատժաւոր զօրութիւնն։ Զպատժաւորական զօրութիւնն յայտ առնէ. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 14։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պատժաւոր | պատժաւորք |
| accusatif | պատժաւոր | պատժաւորս |
| génitif | պատժաւորի | պատժաւորաց |
| locatif | պատժաւորի | պատժաւորս |
| datif | պատժաւորի | պատժաւորաց |
| ablatif | պատժաւորէ | պատժաւորաց |
| instrumental | պատժաւորաւ | պատժաւորաւք |