s.

elephant's trunk, proboscis;

bot.

follicle, univalvular pericarp, seed-vessel, husk, pod, shell.

s.

προβοσκίς, προνομαία, μυκτήρ proboscis, nasus. իտ. tromba, muso. Ցռուկն փղի երկայն եւ դիւրաթեք, որով պատատէ եւ առնու զոր ինչ եւ կամի. խօրթում, տուժ.

Փեղքն կանգնեալք՝ զպատիճսն ի վեր հանդերձեալ շարժէին. առակելով՝ եթէ ժողովրդեանն ողջոյն տան. եւ յետ այսորիկ տեսօղքն իբր գովեցին, սոքա իբր եթէ զոյգ փոխարէն ողջունին ընկալեալք՝ դարձեալ զպատիճսն իբր զաջս ի վայր թողին. (Փիլ. լիւս.։)

Փիղք զպատիճս պատեալ զհակառակորդօքն. (Պտմ. աղեքս.։)

Փոխանակ երկայն պարանոցին ունի զերկայն պատիճն՝ առ ի դարման կերակրոյ, եւ առ ի պէտս ջրոյ ըմպելոյ։ Զպատիճն երկայն՝ որ մինչեւ ի յոտսն հասանէ։ Փեղ զկերակուրն պատճովն համբառնայ հանէ յերկրէ. (Վեցօր. ՟Թ։)

Ուսաւ դպրութիւն փեղն, որ գրէր պատճովն ի գետինն, թէ զայս ես ինքնին գրեցի. (Լծ. փիլ.) (իմա՛ ուսեալ գծագրեալ՝ որպէս ծրագրեալ էր տէրն)։

ՊԱՏԻՃ. φλοιόν cortex. Կեղեւ որ պատէ զմարմնով արմտեաց եւ պտղոց. գապուգ.

Եւ ապա անտի բաժանի ի ցօղուն եւ ի պատիճ, եւ ի գոգաձեւ փոճոկս ցորենոյ. (Վեցօր. ՟Ե։)

Ոչ պատիճ հասկին բերանոց. (Ոսկ. հերոդ.։)

ՊԱՏԻՃ. Սռնապան կամ գուրպայ՝ որ պատէ զսրունս եւ զոտս.

Պատիճք յոտսն, որ է կտաւեայ մետաքսեայ կօշիկքն։ Ագուցանեն նմա զպատիճսն եւ զսանդալակօշիկսն. (Մաշտ. ջահկ.։ 5)