honour, token of esteem, homage, glory;
respect, veneration, reverence, regard, consideration;
honours, preferments, dignities, degrees, offices, titles;
testimonial, prize, gift, presentation;
խոստումն պատուոյ, word of honour;
լեգէոն պատուոյ, Legion of honour;
— արքունի, diploma of merit;
ի —, in honour of;
պատուով, honourably;
լի պատուով, loaded with honours;
ի — հասանել, to rise to dignities;
ի պատուի լինել, to be in honour, in consideration;
ի — առնուլ, բազում պատուովք պատուել, to load with honours, to pay great honours to, to raise to the highest honours;
to set one up upon the pinnacle of glory, to raise one up to the skies;
ի մեծի պատուի լինել, to be raised to the highest pitch of fortune;
— անձին համարել, to take to oneself the credit of, to deem it an honour;
— ընծայել, to pay honour;
առնել, դնել, to do honour to, to be an honour or a credit to;
— առնել սեղանոյ, to do honour to a meal;
պատուով պատուէք զիս, you do me a great deal of honour, too much honour;
—ս արժանաւորաց, honour to whom honour is due;
cf. Թեկն;
cf. Հասանեմ;
cf. Միմեանց;
sign of abbreviation.
τιμή honor ἁξίωμα dignitas. վր. պատի՛վի. Շուք՝ ներքին եւ արտաքին. փառք, եւ փառաւորութիւն, պարծանք. շնորհ. յարգանք. մեծութիւն. եւ Արժանապատուութիւն. բարձ եւ աշտիճան մեծութեան.
Այն եղիցի ի պատիւ երեսաց քոց։ Արասցես պատմուճան սուրբ՝ Ահարոնի եղբօր քում՝ ի պատիւ եւ ի փառս։ Փառօք եւ պատուով պսակեցեր զնա։ Մարդ ի պատուի էր, եւ ոչ իմացաւ։ Թող ի տեղւոջ իւրում փոխանակ իւր զԱնդրոնիկոս ի նմին պատուի.եւ այլն։
Փառք մարդոյ ի պատուէ հօր իւրոյ լինին. (Սիր. ՟Գ. 13։)
Դողումն եւ սոսկումն ունի զարարածսն՝ յորժամ զպատիւ արարչին ոք նոցա մատուցանիցէ. (Եզնիկ.։)
Ոչ արժանի խաչի եւ մահու էր նա, այլ՝ պատուի եւ երկրպագութեան։ Որք ոչ զպատիւն յինքեանս ձգէին, այլ պատիւն զհետ նոցա ընթացաւ. (Խոր. ՟Բ. 30. 77։)
Ի փոքր պատուէ ի մեծն վերանան։ Պէսպէս պատուովք՝ ընդ ժամանակս ժամանակս։ Սրբազանից եւ աստուածայնոցն պատուոց. (Ոսկ. եփես. ՟Ե։ եւ Ոսկ. ես.։)
Ըստ իւրաքանչիւր պատուի եւ արժանաւորութեան. (Նար. յովէդ.։)
Օրինակս առցուք ի պատուէ անտի՝ որ պատուէին թագաւորք զոմանս ի մերոց աստի. (Եւս. պտմ.։)
Ի պատուէ. կամ պատուի. կամ պատուօք. (Կանոն.։ Սեբեր.։ Իսիւք.։ Խոսր. եւ այլն։)
ՊԱՏԻՒ. γέρας, δωρεά fonum, praemium ἁνάθημα donarium sacrum. Պարգեւ. ընծայ. նուէր.
Յամենայն նուիրելոցն ինձ յորդւոցն իսրայէլի՝ քեզ ետու զայն ի պատիւ։ Ոչ ընտրեցին զպատիւ ոգւոց անարատից։ Պարգեւք քո քեզ լիցին, եւ զպատիւ տան քոյ այլում տո՜ւր։ Ի պատիւ տաճարին տուեալ էր. (Թուոց. ՟Ժ՟Ը. 8։ Իմաստ. ՟Բ. 22։ Դան. ՟Ե. 77։ ՟Բ. Մակ. ՟Բ. 13։)
Խոստմամբք պատուոց. (Խոր. ՟Ա. 26։)
Ի պատճառս պատուի եւ պարգեւաց։ Յումմէ՞ գտեալ է քո զայդ ամենայն պատուական պատիւդ. (Եղիշ. ՟Գ. ՟Է։)
Իսկ (Եղիշ. ՟Է.)
Կապէր զպատիւ վարսին ... Մերկացոյց ի նմանէ վաղվաղակի զպատիւն արքունի. իմա՛ զզարդն կամ զնշանակս պատուի։
ՊԱՏԻՒ ԱՌՆԵԼ. Պատուել. պատիւ մատուցանել.
Մեծաւ զգուշութեամբ պատիւ արարեալ սուրբ խաչին. (Ճ. ՟Ա.։)
ՊԱՏԻՒ ԼԻՆԵԼ. որպէս Պատուական՝ պատուելի լինել.
Քաղաքացեաց մարդկան արգոյ եւ պատիւ լինել առաւել քան զգեղջկաց. (Խոր. ՟Բ. 7։)
ՊԱՏԻՒ կոչի առ քերականս Քաշն ձգեալ ի վերայ բառից համառօտելոց՝ ի ձեւ տառիս ւ, զի հնարեալ է առաւել ի պատիւ սրբազան անուանց. որպէս՝ Աստուած, Աստուծոյ, Տէր, Տեառն. Յիսուս, Քրիստոս, եւ այլն։
Զհոգին ասէ պատուով գրեալ՝ որպէս զԱստուածն եւ զՏէրն եւ զՏեառնն պատուով գրեմք. զի պատիւն՝ որ է քաշն, որ ի վերայ երկու գրոյն դնեմք, որոշէ զանունն Աստուծոյ ի պիտակ անուանց աստուածոցն։ Սովոր են յոյնք եւ զհոգին սուրբ պատուով գրել, զի պատիւն զատուսցէ զանուն սուրբ հոգւոյն ի հոմանուն հոգւոց. (Գէ. ես.։)