Սեաւ, սեւոյ

adj.

ռմկ. սեւ. վր. շա՛վի, սիա՛վի. թ. սիյահ, սիյէհշ, գարա. μέλας, μέλαν (յորմէ մելան). niger, -gra, -grum;
ater, -tra, -trum. Գոյն մթին եւ խաւարին՝ հակառակ սպիտակի. քաջ թուխ. արջնագոյն.

Ձիք սեաք։ Սեւաւ եմ ես, եւ գեղեցիկ։ Վարսք նորա կռածոյք սեաւ իբրեւ զադռաւ. (Զքր. ՟Բ. 2. 6։ Երգ. ՟Ա. 4։ ՟Է. 11։ Զայն՝ որ բաղդատական է աչաց, սպիտակ, եւ զներհակ նորին՝ սեաւ. Պղատ. տիմ.։)

Կարմիրն ընդ սեւի եւ ընդ սպիտակի խառնեալ՝ ծիրանի։ Գոշ ի սպիտակի եւ ի սեաւի (խառնմանէ). (անդ։)

Ոմն մարդ՝ մի եւ նոյն ելով, է զի սպիտակ, եւ է զի սեաւ լինի։ Ներհական է անիրաւն արդարոյն, եւ սպիտակն սեւոյն. (Արիստ. ստորոգ.։)

Ածուխ սեաւ է քան զստուեր. (Յճխ. ՟Զ։)

Ի սեւէ սպիտակ առնել կարի ոչ սպիտակ է, սեւի ելոյ. (Փիլ. իմաստն.։)

s.

ՍԵԱՒ. գ. Սեւագեղ. սեւակ. մելան.

Սեաւդ՝ որով դրեմք. (Փիլ. իմաստն.։)

ՍԵԱՒ ՓԱՅՏ, կամ ՑՈՒՊ ՀՆԴԻԿ. cf. Եբենոս, եւ Հնդիկ։