division;
abduction;
diaeresis;
sorting, choice.
ՏՐՈՀՈՒԹԻՒՆ ՏՐՈՀՈՒՄՆ. διαίρεσις, διάκρισις, διαστολή divisio, dijudicatio, secretio եւ interpunctio. Տրոհելն, իլն. բաժանումն. որոշումն. զանազանութիւն.
Վերծանելի է ըստ տըրոհութեան։ Ի տրոհութենէն զպարտունակ միտսն տեսանեմք. (Թր. քեր.։)
Տրոհութիւն ասէ զփեռեկումն եւ զորոշում բանից եւ տանց յընթերցողութեան. (Երզն. քեր.։)
Մահ տրոհութիւն եւ զատուցումն է մարմնոյ եւ հոգւոյ. (Փիլ. այլաբ.։)
Հռետորականն երիւք հանդիսիւք անսղալ տրոհութեամբ. (Մագ. ՟Է։)
Գետոյն ընդ ամենայն հոսելով՝ տրոհմամբ երկոտասանից վտակաց. (Խոր. ՟Գ. 62։)
Բաղդատական տրոհմամբ զիւրաքանչիւրոցն յատուկ ըստ տեսակի։ Տրոհումն ի գիտութիւն. (Մագ. ՟Լ՟Զ։ Շիր.։)
Կա՛մ ի մինն ասելով՝ խառնակութիւն գոլ դիմացն, եւ կամ յերիցն տրոհումն՝ ուրոյնութիւն ել կամացն. (Նար. ՟Լ՟Դ։)
Գոյից տիրօղ՝ տրոհմամբ տիրապէս՝ իւրաստեղծն հօտից տածօղ. (Նար. խչ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տրոհումն | տրոհմունք |
| accusatif | տրոհումն | տրոհմունս |
| génitif | տրոհման | տրոհմանց |
| locatif | տրոհման | տրոհմունս |
| datif | տրոհման | տրոհմանց |
| ablatif | տրոհմանէ | տրոհմանց |
| instrumental | տրոհմամբ | տրոհմամբք |