cf. Փայտահար.
Հատանօղ զփայտ. որպէս մարդ փայտակոտոր.
Սուսեր յաղագս խահարարաց եւ փայտահատաց. (Մագ. ՟Ե։)
Մանաւանդ՝ որպէս Գործի հատանելոյ զփայտ. որ եւ ՓԱՅՏԱՏ, ՏԱՊԱՐ.
Ետու նոցա փայտահատս եւ բրիչս։ Մանգաղն տայ զինքն ի հնձօղն կամ փայտահատ ի հիւսն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Ա։ Լմբ. սղ.։)
Փայտահարքն առին զփայտահատքն, որ է կացինն, եւ սկսան կոտորել զծառսն. (Վրդն. առակ.։)
Ըստ կրկին նշանակութեանց գրի, (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա.)
Իցէ մարդ՝ որ հարկանէ զփայտահատ (իմա՛ փայտատ) բազում անգամ, եւ ոչ կարէ հատանել զծառ. եւ է այլ՝ որ ունիցի զփորձ գործոյն, եւ սակաւ հարկանելով հատանէ զայն. իսկ փայտահատ (իմա՛ փայտակոտոր) ասէր զիմաստուն եւ զմտաւոր դատաւորս։