adj.

εὑπειθής qui facile paret seu obsequitur. Դիւրահաւան, հաճ եւ հաւան. անսացօղ. հլու.

Զօրութեան հոգւոյն քաջահաւան եւ ըստ ձեռամբ գտեալ. (Նիւս. երգ.։)

Քաջահաւան բարուք։ Քաջահաւան կամացութեամբ խաղաղացեալք. (Պիտ.։)

Եթէ ոք այսպիսի մխիթարութեամբ քաջահաւան լինիցի, իցէ թերեւս դիւրալուր իսկ, որ դժուարահաւանն է. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)