cf. Ախտաժետ.
կամ ԱԽՏԱԺԵՏ. ἁσθενής, ἅρρωστος infirmus, aeger, aegrotus ախտացեալ. ցաւագար. հիւանդ. խօթ. հիւանդոտ, ցաւոտ. խասթա, մերիզ.
Ի հրապարակս դնէին զախտաժէտս։ Բժշկել զախտաժէտս։ Բազում հիւանդք եւ ախտաժէտք. (Մրկ. ՟Զ. 56։ Ղկ. ՟Թ. 2։ ՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Ա. 30։)
Հեծես ի վերայ վշտագնելոցն եւ ախտաժետացն։ Ախտաժետացն ի վերայ բերէ զբժշկութեանն դեղս։ Ցաւս հալածէ, ախտաժէտս բժշկէ. (Մանդ. ՟Դ։ Յհ. իմ. պաւլ.։ Նար. ՟Հ՟Ե։)
Ոչխար ախտաժէտ։ Ախտաժէտ մարմին։ Ընդ ստեամբ ախտաժետիւ զմանկունս ունէի բանի. (Ճառընտ.։ Փիլ.։ Մխ. դտ.։)
Վարակեալ ի կիրս ախտաւորս. ախտաւոր. ἑμπαθής adfectu commotus, vitiosus
Զախտաժէտ ցանկութիւնն նախատելով. (Նիւս. կազմ.։)
Ուր օդն իցէ վնասակար, անառողջ.
Ի դաշտային շամբուտ ախտաժետ վայրս. (Պիտ.։)