cf. Աներկբայ.
adv. ԱՆԵՐԿԲԱՅԱԲԱՐ. Առանց երկբայելոյ կամ երկբայութեան. անշուշտ. հաւաստեաւ. եւ անվեհեր. անտարակոյս, անվախ. շիւպհիսիզ, գօրգուսուզ.
Այսպէս աներկբայ ունի առ պարսաւելիսն յանկութիւն բանի. (Պիտ.։)
Ի սոյն հաւատամք յաներկբայս. (Եղիշ. ՟Բ։)
Ոմանք աներկբայաբար ունին զգոյութիւնն. (Սահմ. ՟Ա։)
Զկնի եկեալ զաւակին աներկբայաբար թողուն յիշատակ։ Ի հաւատարմութիւն աներկբայաբար իմաստասէր լսողաց. (Պիտ.։)
Վաղվաղակի աներկբայաբար զխնդրեալն տուեալ. (Յհ. կթ.։)
Աներկբայաբար կատարեսցուք զպատուիրանս Աստուծոյ. (Սարգ. յկ. ՟Գ։)
Զնոյն ինքն նովին սրով աներկբայաբար բառնալ զգլուխս։ Արագապէս եւ աներկբայաբար բառնալ զգլուխն համարձակ քաջութեամբ. (Պիտ.։)