s.

ԱՆԿԱՏԱՐԵԼՈՒԹԻՒՆ ԱՆԿԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ. ἁτέλεια, τὸ ἁτελές. imperfectio. Պակասութիւն կատարելութեան. թերութիւն. պակասութիւն. էքսիքլիք. թագսիր.

Յանկատարելութենէ հաղորդ լինել կատարողական հանճարոյ։ Կերակուր կատարելագործ է կերակրողացն՝ զանկատարելութիւն նոցա եւ զկարօտութիւն լնուլ. (Դիոն.։)

Ի կատարելութենէ ելանել յանկատարելութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Փոփոխումն յանկատարելութենէն ի կատարումն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ժ՟Զ։)

Ի գործոց՝ բազումս անկատարելութեամբ յարել՝ ո՛չ է պիտանացու. (Բրս. հց.։)

Անկատարելութիւն բանի. (Մաքս. նշ. եկեղ.։)

Անկատարութիւն ոգւոյն բանականի. (Խոր. ՟Ա. 2։)

Իսկ առ Աստուած՝ ո՛չ մարմին. եւ աճումն նորին, եւ ոչ անկատարութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անկատարութիւն անկատարութիւնք
accusatif անկատարութիւն անկատարութիւնս
génitif անկատարութեան անկատարութեանց
locatif անկատարութեան անկատարութիւնս
datif անկատարութեան անկատարութեանց
ablatif անկատարութենէ անկատարութեանց
instrumental անկատարութեամբ անկատարութեամբք